Usagi Yojimbo

Yine C64’ün en meşhur, en kaliteli oyunlarından biriyle karşınızdayız. Usagi Yojimbo, aslında aynı adlı çizgi romandan uyarlanmış RPG öğeleri de içeren bir macera oyunu. Oyunda soylu bir tavşanı oynuyorsunuz ve sevgiliniz dişi tavşanı kurtarma amacındasınız.

Oyunun başlangıcında “practice” kısmını seçerek biraz alıştırma yapmanızı tavsiye ederim, oyunda hızlı kılıç çekmek ve kınına sokmak çok önemli olduğu için zamandan epey tasarruf edersiniz.

Oyuna şatodan çıkarak başlıyorsunuz. Karşınıza Japon kast sistemine göre seviyeleri olan samuray tavşanlar, samuray domuzlar çıkıyor ve her RPG’deki gibi gönlünüzce hareket ederek sevgilinizi kurtarma yolunda ilerliyorsunuz. Cebinizdeki para “Ryo” olarak gösteriliyor, bunu öldürdüğünüz adamlardan veya kumar oynayarak arttırabiliyorsunuz. Bir de “Karma” denen “ruh haliniz” var, çok fazla kötülük yaparsanız vicdanınız elvermiyor ve harakiri yapıp kendinizi öldürüyorsunuz.”Soylu bir tavşansınız” diye boşuna demedik yani. Karşınızdakini savaşa davet etmek için kılıcınızı çekmeniz yeterli, dost iseniz de kılıcınızı kınına sokun. Kılıç çekme işi biraz zor, size pratik yapın diye boşuna demedik. Ateşe basılı tutarken baktığınız yönün alt-ters çaprazına hareket edin. Kılıç elde gezmeyin, çünkü her önüne gelenle savaşmak zorunda kalırsınız. Ayrıca Japon dönemi kast sistemine göre insanlara doğru davranırsanız karma’nız artış gösteriyor. Şimdi bu kast sisteminden biraz bahsedeyim:

1) Köylüler: En sömürülen, en ezik işçi sınıfı. Tüm ömürlerince toprakta çalışıyorlar ve zerre saygı görmüyorlar. Sizin yanınızdan geçerken size selam vermek zorundalar, siz kılıç çekince kaçışırlar.

2) Rahipler: Bunlar sistemden bağımsız şekilde dağlarda yaşayan keşişler. Size selam vermek zorunda değiller, ama selam verirseniz selamınızı zevkle alıyorlar ve yolda karşılaşacağınız tehlikeler konusunda sizi uyarabiliyorlar. Araya felsefi sözler de sıkıştırmayı ihmal etmiyorlar tabii.

3) Samuraylar: Bunlar savaşçı sınıf, siz de bu sınıftansınız. Selam verme zorunlulukları yok, ama selam verince havalarını pek bozmadan selamınızı alıyorlar. İyileri kadar kötüleriyle de karşılaşıyorsunuz. Size saldırabiliyorlar, posta koyabiliyorlar ya da haraç isteyebiliyorlar.

4) Soylular: Bunlar savaşmayı dahi bilmeyen prensler, ama yanlarında korumalarla geziyorlar. Bu adamlara siz selam vermek zorundasınız. Vermezseniz “Bu ne küstahlık! Nöbetçiler!” deyip korumalarını saldırtıyorlar. Üstlerinde mutlaka para oluyor.

Bir de bu kast sistemi dışında ninjalarla karşılaşıyorsunuz, ninjalar da savaşçı fakat onursuz oldukları için saklanabilirler, arkanızdan vurabilirler, Ninja yıldızı atabilirler… Hatta kılık değiştirebilirler.

Oyunun gerisi ise macera, anlatılmaz yaşanır. Bazen bir köye girerken köyün erkekleri “bize selam vermeden geçtin!” diye üzerinize yürür, bazen “sökül paraları” diye sizi soymaya kalkarlar, bazen “Dur yolcu! Senle düello edelim!” diyen savaşçı fanatiklerle karşılaşırsınız…

Bahsetmem gereken bir de yemek yeme kısmınız var, bir iki yerde karşılaştığınız hanlara girdiğinizde servis yapan ayıcık teyzeye para uzatıp yemek yiyorsunuz. Tüm paranızla yemek yemenizi tavsiye ederim çünkü enerji barınız göstermese de alabildiğiniz enerji sınırsız. Son kaleye girip birkaç samurayı da öldürdükten sonra sevgilinizle (geyşanız mı yoksa?) gün batımını seyrediyorsunuz ve oyun bitiyor.

Usagi Yojimbo tekrar tekrar oynayabileceğiniz, her seferinde ayrı keyif alacağınız bir destan. C64’ün grafik ve müzik yeteneklerinin uç noktasındaki bu oyun olmadan C64 koleksiyonunuz tamamlanmış sayılmaz.